"(...) otwartości i ludzkich odruchów musimy się uczyć cały czas."

Panie, Panowie, Owady. Mamy niezwykłą przyjemność przedstawić Wam kolejny wywiad. Do tego przedsięwzięcia przyczyniliście się Wy sami. Spytaliśmy naszych czytelników, oraz fanów zespołu o pytania które chcieliby zadać. Na wszystkie Wasze wątpliwości związane z kapelą oraz nową płytą (która ukazała się dwa dni temu), odpowie Wam bezpośrednio sam zespół. Przed Państwem, specjalnie dla czytelników c.o.d.y. Muchy.

C: "NOWA PŁYTA! Pytanie kluczowe! Czy starzy Muchofani odnajdą tam brzmienia które nakręcały ich wcześniej?"

Muchy: Na pewno odnajdą ten sam nerw, ten sam klimat liryczny i spójny przekaz. Brzmieniowo będzie nieco inaczej. Wiesz, chcemy się rozwijać. Gdybyśmy grali w kółko tę samą śpiewkę szybko uznalibyście, że jesteśmy nudni. My też tak zresztą byśmy uznali…

Piotrek: "Jakie Waszym zdaniem możliwości stwarza Poznań młodym zespołom?"

Muchy: Szczerze mówiąc niewielkie. Wszyscy wiemy jakie są problemy z salami prób. Nikt nie chce hałasu w domach kultury itp. Młodych twarzy się nie promuje. W zasadzie wszystko musisz sobie wypracować sam. Na szczęście pojawiają się inicjatywy takie jak KontenerART i tym tropem powinniśmy iść. Wypadałoby pomyśleć jak przekonać miasto do wsparcia w zakresie chociażby kompleksu sal prób i studia nagrań pozwalającego na zarejestrowanie pierwszego dema.

"Klaudia napisała do nas, że jej się bardzo podobało jak w Koninie przerwaliście utwór, zeszliście do jakiegoś gówniarza wyzywającego od pedałów i wymieniliście kilka przyjemnych słów. Po powrocie na scenę zapytałeś, czy kolega ma coś do pedałów, i że jak chce to niech powie głośno do mikrofonu. I gość się zmieszał i szybko ulotnił. Po chwili poszło ze sceny "ten kraj nigdy nie będzie normalny jeśli nie nauczymy się szanować sąsiadów". To było fajne."

I stąd już nasze pytanie, czy powtarzają się podobne akcje na koncertach? Antyfani często bywają na Waszych koncertach?

Muchy: Fajnie, że to dostrzegliście. Nie jest to na szczęście częsta sytuacja. Natomiast otwartości i ludzkich odruchów musimy się uczyć cały czas. Samemu, albo od kogoś.

Klaudia & Goomboy: "Jaka jest Wasza publika docelowa? A jeśli już przy graniu jesteśmy to w kameralnych klimatach czy przed dużą publicznością? Jakie są plany na najbliższą przyszłość?"

Muchy: Publika docelowa tworzy się niejako sama. To Wy decydujecie czy jesteśmy dla Was czy nie. My takich kalkulacji nie wykonujemy, bo i po co? Byłoby to obliczone na zysk i nieszczere… Naszą publiką docelową są ludzie wrażliwi na nasze słowa i muzykę.

Klimaty kameralne mają to do siebie, że można nawiązać świetny kontakt z publicznością a do tego nie ma między nami żadnego dystansu. Bardzo lubię takie chwile. Na dużych scenach panuje zupełnie inny rodzaj adrenaliny. Jest więcej przestrzeni i więcej możliwości technicznych, więc do koncertu podchodzę zupełnie inaczej. Dystans i brak intymności staram się nadrobić jak najwyrazistszą ekspresją.

Jedziemy w długą trasę. Zagramy do końca roku ponad 20 koncertów w całej Polsce.

Od M.: "Słyszeliśmy o legendarnej już akcji demolowania hotelu. O co w tym wszystkim chodziło? To było zwykłe zagranie marketingowe, czy przyświecał Wam jakiś wyższy cel?"

Muchy: Dobrze, że pytasz a nie od razu ferujesz wyroki, jak to miało miejsce w przypadku niektórych komentujących w sieci. Cała akcja miała marketingowy odcień, bo media się na nią rzuciły. Sami nie przypuszczaliśmy nawet, że odbije się to tak szerokim echem.

Myśleliśmy nad ideą nakręcenia mocumentary, czyli dokumentu o czymś, co się nie wydarzyło. Podobne filmy to „I’m still here”, „Wyjście przez sklep z pamiątkami” czy „Spinal Tap”. Aby tak się stało prawdziwe - rzeczywiste fakty musiałby być zawarte w fikcyjnej fabule filmu. Długo nie mogliśmy wpaść na pomysł jak to ugryźć, aż pewnego dnia okazało się, że wnętrza hotelu, w którym mieszkają chłopaki ze Sky Piastowskie są przeznaczone do remontu. Zagadaliśmy więc z jego szefostwem, a oni pozwolili nam zdemolować jeden z apartamentów. Głos Wielkopolski wszedł do zabawy i zgodził się opublikować informację, a dalej poszło już jak z płatka. Plugawy nius został podłapany nawet przez TVN… Nie chodziło nam o to, żeby kogokolwiek nabierać albo okłamywać. Nie mamy żalu do nikogo za obraźliwe komentarze – sami pewnie zareagowali byśmy podobnie. Chodziło nam o to, aby mimowolnie każdy z Was stał się częścią tego filmu, z widza przeobraził się w aktora. Żeby fikcją odkształcić rzeczywistość. Ponadto dzięki całej akcji doszły do nas kolejne pytania, na które szukamy odpowiedzi. Jedno z nich to – czy to media bardziej tworzą złe wieści podając je na swoich łamach, czy też to właśnie ludzie czytający je namiętnie są ich stwórcami? Co myślicie?

S: "O co chodzi z tym filmem, czy jest tylko dla zagorzałych fanów, czy zwykły śmiertelnik też może się na niego wybrać?"

Muchy: A czym się różni nasz zagorzały fan od zwykłego śmiertelnika? Film zdecydowanie dla wszystkich. Gramy tam samych siebie ale tylko częściowo. Fragmenty fabularne odnoszą się do naszej rzeczywistości i mogą się przytrafić każdemu zespołowi!

Vroni: "Skąd czerpiecie inspiracje? Co Was motywuje i daje „kopa”? Nie boicie się, że pewnego dnia „sodówa” uderzy Wam do głowy i zaczniecie robić muzykę tylko dla kasy, a nie przyjemności tworzenia czy pasji?"

Muchy: Słuchamy bardzo dużo muzyki, oglądamy mnóstwo filmów w poszukiwaniu tego poruszającego wyobraźnię pierwiastka. Staramy się w całości poświęcać muzyce. Co do „sodówy”… Nie ma takiej opcji a jeśli jakimś cudem tak by się stało, to macie pełne prawo powiedzieć nam prosto w oczy, żebyśmy od razu dali sobie spokój… Artysta – najemnik to nie jest nasza bajka. Nie da się chyba być wtedy w pełni szczęśliwym, a jeszcze trudniej stanąć przed publicznością i szczerze wykonać taką muzykę…

Oktawia: "Jak się czuliście jako support Faith No More? No i zawsze zastanawiało czemu akurat niewinni czarodzieje byli inspiracją dla Kołobrzeg Świnoujście?"

Muchy: Świetna atmosfera, świetna scena i bardzo dobry koncert. Duże przeżycie i dużo adrenaliny! Co do drugiej części pytania – w tym filmie pada dialog, który był inspiracją dla tej piosenki a w drugiej zwrotce zostaje niemalże dokładnie przytoczony. Oglądałem ten film i wyobraziłem sobie przypadkowe spotkanie dwojga ludzi na dworcu kolejowym i to, co może się między nimi wydarzyć w trakcie takiej podróży. Że zmieniają swoje plany i stacje docelowe dzięki temu spotkaniu a potem spotykają się po latach i wspominają.

(c.o.d.y.)/J.A.: Muchy! Co Wy macie wspólnego z tymi owadami?!

Muchy: Jest w utworze Lecha Janerki „W naturze mamy ciągły ruch” taki fragment: „więc żegnaj, zostałem prorokiem much”. Wszyscy jesteśmy trochę tymi muchami…

Wszystkim, którzy przyczynili się do powstania wywiadu, oraz samemu zespołowi dziękujemy. Dzięki chłopaki, pogadamy jeszcze!