O północy w Paryżu.

Od mojej wyprawy do Paryża minęło już trochę. Są takie wieczory, że jedyne czego chcę to siąść w dzielnicy artystów, w małej kawiarni, przy małym stoliku, zamówić podwójną espresso i obserwować artystów, przechodniów i turystyczne tałatajstwo. Później zrobić krótki spacer, zaliczając galerię Salwadora, uśmiech pięknej kobiety i pękaty kieliszek dobrego wina. 

Koniec końców zgubić się w jakiejś uliczce z widokiem na miasto i wypuścić powietrze z płuc.

Wdech.

I.